Krzysztof Osica

napisał o Czerwona pustynia

Giuliana to godna następczyni Claudii, Valentiny, Lidii i Vittorii (odpowiednio Przygoda, Noc i Zaćmienie). Tym razem siła Monici Vitti jest tak wielka, że deformuje świat. Widz wkracza w świat nadwrażliwej, egotycznej, zwichrowanej emocjonalnie bohaterki, świat piękny i brzydki zarazem, swojski i obcy, przyjazny i groźny. Pozornie alternatywna rzeczywistość Giuliany jest jedną z najwyrazistszych wizualnie, jakie dane było mi obejrzeć. Mgła, dymiące kominy, nieśmiało przebijająca się, ale wszechobecna, czerwień. Eleganckie industrialne budynki, wspaniałe bryły i barwy ofiarowane przez chemię. Tylko ludzie jacyś niedopasowani.