Profil użytkownika inheracil
Człowiek, który sprzedał swoją skórę (2020)
Czy sztuka powinna stawiać sobie granice? To pytanie, które zadaje Kaouther Ben Hania w swoim drugim pełnym metrażu p.t. Człowiek, który sprzedał swoją skórę. Nie zatrzymuje się tylko na nim, oferując
L'événement (2021)
Prawo do decydowania o własnym ciele to jeden z najważniejszych postulatów ruchu feministycznego. W Europie Zachodniej sprawa jest już wygrana, przynajmniej w kwestii przerywania ciąży, dlatego podejmująca
Competencia oficial (2021)
Gaston Duprat kontynuuje swoją krucjatę przeciw kulturowym świętościom. Po brutalnym ataku na wielką literaturę (Honorowy obywatel) i malarstwo (Moje arcydzieło) przyszedł czas na najważniejszą ze sztuk.
Freaks Out (2021)
Kino nowej przygody już od dawna pozostaje martwe, jednak od czasu do czasu znajduje się twórca, który próbuje je wskrzesić. Tym razem za kinową nekromancję zabrał się Gabriele Mainetti, twórca zaskakująco
Żeby nie było śladów (2021)
Sprawa śmierci Grzegorza Przemyka to temat jednego z najgłośniejszych reportaży ostatnich lat. Cezary Łazarewicz wybrał ją, żeby pokazać bezwzględny system państwowy, którego głównym celem jest obrona
Kapitan Volkonogov bezhal (2021)
Natasza Mierkułowa i Aleksiej Czupow znów chcą zaskoczyć wszystkich. Opowiedzenie o Wielkim terrorze z perspektywy członka służb specjalnych to wybór co najmniej kontrowersyjny. Kapitan Wołkogonow bieżał
Odbicie (2021)
Walentyn Wasjanowicz wyjechał dwa lata temu z Wenecji z główną nagrodą w konkursie Orizzonti. W tym roku stawka jest wyższa, jego Odbicie walczy o Złotego Lwa. Reżyser powraca do tematu wojny na Ukrainie
Wenecja 2021: polityka, wyścigi i więzienia
Amira, reż. Mohamed Diab, Orizzonti, 7/10
Rodzina Amiry nie należy do najzwyklejszych. Jej rodzice pobrali się, kiedy Nawar, palestyński bojownik o wolność, był już w izraelskim więzieniu. Para
Mona Lisa and the Blood Moon (2021)
Mona Lisa and the Blood Moon jest dowodem na to, że debiut Any Lily Amirpour nie był wypadkiem przy pracy. Siedem lat po O dziewczynie, która nocą wraca do domu, który sama określiła jako „pierwszy
Illusions perdues (2021)
Trzeba niemałego tupetu żeby sali pełnej dziennikarzy pokazać produkcję o tym, że każdą recenzję można kupić. Na taką prowokację pozwolili sobie selekcjonerzy festiwalu filmowego w Wenecji włączając do
Ostatniej nocy w Soho (2021)
Swingujący Londyn był w latach 60. światowym centrum kultury. Brytyjska muzyka i moda inspirują do dziś. Również twórców filmowych. Edgar Wright postanowił zmierzyć się z londyńskim mitem i postarał się
Sundown (2021)
Grzać się na słońcu, kiedy woda chłodzi stopy. Pić piwo na plaży i nie myśleć o niczym. To marzenia, którym ulega Neil, główny bohater Sundown Michela Franco. Zostawia wszystko, żeby nie robić nic w ciepłym
Diuna (2020)
Na Diunę Denisa Villeneuve czekaliśmy wyjątkowo długo. Ze względu na pandemię studio decydowało się na kolejne przesunięcia premiery, aż do ostatecznego pierwszego pokazu na festiwalu w Wenecji. W wypadku
Spencer (2021)
Ponad dwadzieścia lat po śmierci Diana znów staje się pierwszoplanową bohaterką popkultury. Ożywione zainteresowanie to przede wszystkim zasługa serialu Netflixa i megxitu. Nic więc dziwnego, że w 60 rocznicę
To była ręka Boga (2021)
Paolo Sorrentino to chyba najbardziej felliniowski ze współczesnych reżyserów, ale też wbrew swojemu mistrzowi autor zaskakująco mało autobiograficzny. To była ręka Boga zmienia tę strategię. Twórca Wielkiego
The Card Counter (2021)
Nowe Hollywood kontratakuje – tak najłatwiej podsumować The Card Counter Paula Schradera. Autor scenariusza Taksówkarza znów pokazuje, że amerykańskie kino głównego nurtu ani nie potrafi, ani nie
Psie pazury (2021)
Jane Campion po dwunastu latach wróciła do kręcenia pełnych metraży i zrobiła to w doskonałym stylu. Psie pazury oferują inne niż zazwyczaj spojrzenie na western, bardziej psychologiczne, subtelniejsze,
Madres paralelas (2021)
Wydawało się, że Pedro Almodovar o matkach powiedział już wszystko. Jednak jaki mógłby być lepszy temat, żeby po niezbyt udanym Bólu i blasku rozruszać reżyserskie kości? Twórca Drżącego ciała po raz kolejny
Przyjdźcie tu (2021)
Przyjdźcie tu Anochy Suwichakornpong rozpoczyna się od ujęcia z okna jadącego pociągu. Widać jedynie przesuwające się skały i drzewa. Dokąd jadą wagony i czy na pewno poruszają się w realnej przestrzeni?
Ćmy (2020)
Podczas letniego obozu dla graczy jego uczestnicy wpadają w trans. Nie odrywają się od ekranów. Niektórzy grają przez kilkanaście godzin z rzędu. W końcu opiekunowie wyłączają prąd. Siedmiu chłopców ucieka,